Tagarchief: steden

Marrakech: de Soek (4)

Het steegje dat we nu binnenstappen is door een latwerk van gevlochten bamboe overdekt, bedoeld om af te schermen tegen de zon. Fruit, groenten en specerijen staan er in massa’s uitgestald. Tussen de latten door dringen de zonnestralen zich onverbiddelijk op in een prachtig en sfeervol schouwspel van blauwachtige, stofferige strepen licht.

Her en der zien we stalletjes met kruiden en cosmetica. Ik word bij de arm gegrepen door een mysterieus gesluierde beauty, althans dat laatste vermoed ik bij het zien van deze twee prachtige ogen in  het enige stukje huid dat onbedekt is. Hoe zou de rest dan minder mooi kunnen zijn? Hoe dan ook, deze diepdonkerbruine kattenogen kijken me aan met een intensiteit die bijna hypnotiserend werkt. Ze stopt me een verzilverde armband toe en vraagt waar we vandaan komen. Lees verder Marrakech: de Soek (4)

De Hammam (2)

https://www.youtube.com/watch?v=3PmLljekX9w&t=40s

Vervolg op ‘Marrakech

Dinsdag 15 november 1994, Marrakech

Ontbijten op een deftig uur in het centrum van Marrakech, op een dakterras met een prachtig panorama op de stad en in de verte het Atlasgebergte…. dat is pas luxe!!! De hele omgeving is  gehuld in een langzaam optrekkende, in de zon verdampende ochtendnevel.

Nadat we rijkelijk genoten heb van ons ontbijt, met zicht op dit  dynamisch schouwspel van een stad die ontwaakt (o-daar-heb-ik -altijd-al-zoveel-van-gehouden), lopen we even later op de rue Alla-l-Fassi, een brede boulevard met palmbomen. Tien uur. We voelen de ochtendkilte nog, vanwege de nevel, maar tegelijk kondigt de zon een behaaglijk warmte aan, die zelfs neigt naar hitte. Links van ons probeert een man gelijke pas met ons te houden. Ik gluur even terzijde. Hij vraagt of hij ons de stad mag laten zien. Jennie neemt het woord, terwijl ze resoluut doorstapt en hem kordaat probeert af te wimpelen. Hij reageert vrij arrogant. Met een neerbuigende blik en een vuile-vinger gebaar geeft hij blijk van zijn minachting voor ons, Europese vrouwen. Lees verder De Hammam (2)

Marrakech (1)

 

“Marrakech is geen stad, het is een onafhankelijke planeet, door een goddelijk toeval als een rode hoer neergeworpen tegen de eerste heuvels van de Atlas, die in de verte schittert met zijn hoge, besneeuwde toppen”. (< Cees Noteboom)

Habibi Moeraakisj

14 november 1994

Om en bij drie uur in Marrakech, nabij de ingang van ‘La Gare des Routiers’, of zoiets…hadden we afgesproken met Rachid, de ex-schoonbroer van Jennie. La Gare des Routiers is een centrale stopplaats voor bussen, waar we halt houden na een boeiende, maar snikhete rit van vier uur doorheen het Atlasgebergte. We stappen uit in een andere wereld. Een kakofonische drukte animeert de straten van dit kloppend hart van Marokko. Alles hier straalt agressie uit. Het rustige Agadir dat we vanmorgen verlaten hebben lijkt nu enkel nog een vage , voorzichtige introductie tot the real Islamic culture and stuff. Amazing! Lees verder Marrakech (1)