Tagarchief: Bezienswaardigheden

Of hoe mijn ooglens unieke plekken geregistreerd heeft

“Het Fluisterbos”: een vakantiewoning met stijl, ruimte en potentieel, voor privé of zakelijke doeleinden

 

In het hartje van Oostende, vlakbij de jachthaven, de winkelcentra, het cultuurcentrum en het mooie stadsmuseum, hebben de muren oren en fluisteren de bomen dat het leven zo zoet kan zijn.

Na eeuwenlang ambachtelijk speculoos, de lekkerste Maple Pecan koeken (OMG!) en dagvers brood te hebben gebakken, en nog zoveel andere lekkernijen, hun kinderen te hebben opgevoed, en bovendien actief betrokken te zijn geweest in het handelaarsgebeuren, besloot ons warme bakkerspaar dat het tijd werd om nog een tweede levensdroom te verwezenlijken: een vakantiewoning uit de grond stampen. En wàt voor één!’ Het pasgeboren kind moest een naam krijgen, en dat werd ‘Het Fluisterbos’ , met een knipoog naar het tegenover liggende ” Whisper trees”,  een kunstwerk van Yves Velter , een in Oostende wonende en werkende hedendaagse kunstenaar.

Deze vakantiewoning biedt net dat ietsje meer dan een traditionele B &B, noem het SPACE, of ruimte voor families of groepen. Enneu…. ze draagt een naam die luidop gefluisterd wordt…en dat wordt o zo leuk gesymboliseerd door het mooie, ludieke kunstwerkje van Lut Brackx op de binnenplaats, een sculptuurtje van 2 fluisterende figuurtjes. Ook het schilderij onder de klimop, van de jonge Oostendse street art kunstenaar Siegfried Vynck   verdient een vermelding. Lees verder “Het Fluisterbos”: een vakantiewoning met stijl, ruimte en potentieel, voor privé of zakelijke doeleinden

De Hammam (2)

https://www.youtube.com/watch?v=3PmLljekX9w&t=40s

Vervolg op ‘Marrakech

Dinsdag 15 november 1994, Marrakech

Ontbijten op een deftig uur in het centrum van Marrakech, op een dakterras met een prachtig panorama op de stad en in de verte het Atlasgebergte…. dat is pas luxe!!! De hele omgeving is  gehuld in een langzaam optrekkende, in de zon verdampende ochtendnevel.

Nadat we rijkelijk genoten heb van ons ontbijt, met zicht op dit  dynamisch schouwspel van een stad die ontwaakt (o-daar-heb-ik -altijd-al-zoveel-van-gehouden), lopen we even later op de rue Alla-l-Fassi, een brede boulevard met palmbomen. Tien uur. We voelen de ochtendkilte nog, vanwege de nevel, maar tegelijk kondigt de zon een behaaglijk warmte aan, die zelfs neigt naar hitte. Links van ons probeert een man gelijke pas met ons te houden. Ik gluur even terzijde. Hij vraagt of hij ons de stad mag laten zien. Jennie neemt het woord, terwijl ze resoluut doorstapt en hem kordaat probeert af te wimpelen. Hij reageert vrij arrogant. Met een neerbuigende blik en een vuile-vinger gebaar geeft hij blijk van zijn minachting voor ons, Europese vrouwen. Lees verder De Hammam (2)

Oud Gemeentehuis in Varsenare: mosselen op zijn allerbest!!!

Rechtover de kerk van Varsenare ligt het “Oud Gemeentehuis” (OGH…..of is het OMG? 🙂 een brasserie met een geschiedenis. De zaak bestaat al jaren, maar werd door de huidige uitbaters met kennis van zaken uitgebouwd tot een successtory. Lees verder Oud Gemeentehuis in Varsenare: mosselen op zijn allerbest!!!

Marrakech (1)

 

“Marrakech is geen stad, het is een onafhankelijke planeet, door een goddelijk toeval als een rode hoer neergeworpen tegen de eerste heuvels van de Atlas, die in de verte schittert met zijn hoge, besneeuwde toppen”. (< Cees Noteboom)

Habibi Moeraakisj

14 november 1994

Om en bij drie uur in Marrakech, nabij de ingang van ‘La Gare des Routiers’, of zoiets…hadden we afgesproken met Rachid, de ex-schoonbroer van Jennie. La Gare des Routiers is een centrale stopplaats voor bussen, waar we halt houden na een boeiende, maar snikhete rit van vier uur doorheen het Atlasgebergte. We stappen uit in een andere wereld. Een kakofonische drukte animeert de straten van dit kloppend hart van Marokko. Alles hier straalt agressie uit. Het rustige Agadir dat we vanmorgen verlaten hebben lijkt nu enkel nog een vage , voorzichtige introductie tot the real Islamic culture and stuff. Amazing! Lees verder Marrakech (1)